برخلاف اشکال سنتی حملات سایبری، امروزه عملیات‌های سایبری اعضای یک جامعه را هدف قرار داده و بر اعتقادات و باورهای آنان تأثیر می‌گذارند، به‌گونه‌ای که میزان اعتماد عمومی به دولت‌ها کاهش می‌یابد. مخالفان جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر در تلاش‌اند تا از ظرفیت‌های رسانه‌های اجتماعی برای آسیب رساندن به منافع ملی، بی‌اعتبار کردن نهادهای دولتی و خصوصی، و ایجاد اختلافات داخلی بهره‌برداری کنند. این عملیات‌های نامحسوس نشان‌دهنده یک رویکرد نسبتاً جدید و به‌طور فزاینده‌ای خطرناک برای متقاعدسازی کاربران در رسانه‌های اجتماعی است. بنابراین، فعالان دولتی و غیردولتی خارج از ایران می‌توانند به‌جای حمله به تأسیسات نظامی یا اقتصادی، به جریان اطلاعات آنلاین از طریق رسانه‌های اجتماعی دسترسی پیدا کرده و از این طریق، تهدید جدی برای حوزه نوظهور امنیت سایبری اجتماعی کشور به‌وجود آورند. پژوهش حاضر به بررسی این عرصه نوظهور پرداخته و تفاوت‌های آن با امنیت سایبری را بررسی کرده است. بر اساس یافته‌ها، می‌توان گفت که امنیت سایبری اجتماعی از نظر ماهیت، ابزار و اهداف با امنیت سایبری تفاوت‌هایی اساسی دارد. رسانه‌های اجتماعی به‌واسطه دو عامل مهم «غیرمتمرکزسازی» و «عدم نیاز به حضور فیزیکی»، فضایی برای تولید و گسترش مطالب زیان‌بار، نظیر اخبار جعلی و تهدیدات امنیتی اجتماعی فراهم کرده‌اند.